Bu da bizden, delikanlıda kendi gençlimi gördüm :)

[Sercan]

Delikanlı 16 yaşındayken bu video çekilmiş. 5 yıl önce yayınlanan bu videoya göre şu an 21 yaş civarında olmalı.

Bu delikanlı acaba şimdi ne yapıyor çok merak ettim.

 

[çaycı]

Ben de kendi geçmişimi görmeye gelmiştim ama tek gördüğüm şey sınıf farkı oldu

 

[Sercan]

Ben de kendi geçmişimi görmeye gelmiştim ama tek gördüğüm şey sınıf farkı oldu

Paylaşımım sınıf farkıyla ilgili değil. Ayrım görmen üzücü olmuş.

Zaten neden böyle gördüğünü de anlamadım. Sanırım sınıf farkı derken, sınıf farkı olmayan ülkeler ile sınıf farkı olan ülkeleri farklı iki sınıf olarak tanımlayıp kendilerini dünyanın geri kalanından ayıran insanların sınıfında olmadığını kast ediyorsun.

Benim bildiğim, bırak bu dünyayı, cennet ile cehennem bile iki farklı sınıf insan barındırıyor.

Neyse, böyle gördüğüne göre sınıf farkı olmayan bir yer var galiba.

Refah içinde yaşayıp özgürce paylaşımlar yapabilmek, benim de çok eksikliğini çektiğim bir şey.

Beni de sınıfınıza alın.

 

[Endorfin35+]

sınıf farkı olmayan ülkeler ile sınıf farkı olan ülkeleri farklı iki sınıf olarak tanımlayıp kendilerini dünyanın geri kalanından ayıran insanların sınıfında olmadığını kast ediyorsun.

Üç defa okudum anlamadım. Yapma böyle şeyler

 

[Endorfin35+]

İlk muktimetrem dedeme aitti. İlk havya da babadan. İkiside elektronikçi değildi. Ordan burdan toplayarak takım taklavat sahibi olmuştum. Videodaki ne benzer şekilde herşeyi sökme iznim vardı. Ruhumuzdan gelen bir şey bu... Ne diye kurcalıyorsun. Kuracalama kullan işte. Ama olmuyor. Bizim yazılımda hata var sanırım. Neyse @çaycı nın dediğinede hak veriyorum ama günümüzün şartları farklı. Eskiye kıyasla malzeme ve bilgiye erişim rahat. Ama yinede hepimizin olanakları aynı değil. Bize düşen ateş olup cümrümüz kadar yer yakmak.

 

[frekans50]

5 senelik telefonumun pilini ve ekranını değiştirdim. Yeni gibi oldu. Özgüven sağladım.

Acaba pil ve ekran sorunu olan modellerden alıp zevk için tamir mi etsem diye düşünüyorum. Mantıksız bir düşünce biliyorum. Bir şekilde enerjiyi yönlendirmem gerek. Belki şu günlerde tamir edecek başka bir arıza çıkar. Rahat durmalıyım. Bozuk telefon almamalıyım. Gerek yok ki. Niye alayım?

 

[Sercan]

@frekans50 en iyi seçenek neyse ona odaklanmak lazım.

Bende öyle yaptım mantıksız değildi. Birçok kez bozuk telefon alıp daha çok bozup çöpe attığım da oldu. Dikkatli olmak lazım.

Kötü hissettiriyor ama TV izler gibi YouTube’da video izlemeye benzemiyor.

Denemek güzel şeyler öğretti. Sadece telefon değil, denk geldikçe hala her türlü cihazı tamir etmeye zaman arıyorum.

 

[Sercan]

@Endorfin35+ beni biliyorsun, biz gümüş kaşıkla mı doğduk? Ne yapayım şimdi hayat hikayemi mi yazayım.

 

[çaycı]

Paylaşımım sınıf farkıyla ilgili değil. Ayrım görmen üzücü olmuş.

Zaten neden böyle gördüğünü de anlamadım. Sanırım sınıf farkı derken, sınıf farkı olmayan ülkeler ile sınıf farkı olan ülkeleri farklı iki sınıf olarak tanımlayıp kendilerini dünyanın geri kalanından ayıran insanların sınıfında olmadığını kast ediyorsun.

Benim bildiğim, bırak bu dünyayı, cennet ile cehennem bile iki farklı sınıf insan barındırıyor.

Neyse, böyle gördüğüne göre sınıf farkı olmayan bir yer var galiba.

Refah içinde yaşayıp özgürce paylaşımlar yapabilmek, benim de çok eksikliğini çektiğim bir şey.

Beni de sınıfınıza alın.

Estağfirullah, maksat üzmek ya da ben bundan alındım tribi değil hatta bu paylaşımla ilgili de değil.

fark derken şöyle; hobicilerin çoğu benzer yaşlarda benzer yollardan geçer ama imkan ve ortam elbet farklı; o zamanlar pek farkedip anlaşılmıyor ama zaman içinde geriye dönüp bakınca ilk defa lan acaba biz fakir miyiz denilen anları bolca farkediyorsun bu da zamanla bir farkındalık, bir bilişsel altyapı oluşturur.

bir de sınıf algısı derken konu sadece para değil hatta para bile değil, öyle olsa anlayamazsınız esprisi yapar geçeriz konu bu örnekteki gibi bir gencin ham maddi imkanları hem duruşu, diksiyonu (bunlar aileden gelmeden bu yaşta olmaz) hem de ailesinin bu çalışmaları destekleyecek bilinçte oluşu vs. gibi özelliklerin birleşimi de insanların karşısındaki bilinçaltında konumlamasını sağlıyor (ben senin o varoş kokunu alırım ) bu algılamadan sonra verilecek tepki-hissiyat (yakınlık-uzaklık hissetme, saygı, haset -ki Allah korusun) kişiye göre değişir ama o bilinçaltındaki algı doğal olarak hep vardır hele de 90'larda ülkedeki sosyal darwinist ortamı yaşayanlar için daha belirgin vardır.

neyse konuyu dağıttım toplayamadım, öyle bir şey işte...

 

[fide]

Sanırım biraz erken doğmuşuz. Babam (Allah rahmet eylesin) çiftçi, annem ev hanımı. Haliyle köyde doğdum, büyüdüm.
Merak ve nasıl sorusu benim en büyük gücüm oldu. Meslek lisesindeki öğretmenime teneffüste çayı sigarayı zehir ettiğim çok oldu.
Uzun lafın kısası merak ve istek olunca, bir şekilde insan bilgiye ulaşıyor. Etrafında (forum da olabilir akademik topluluk da) benzer zevklere/bilgiye/ilgiye sahip insanlar buluyor.

 

[mechanic]

Binlerce parametre var insanın başarısı etkileyen.
Bazıları doğuştan şanslı doğuyor.

 

[rsimsek]

Binlerce parametre var insanın başarısı etkileyen.
Bazıları doğuştan şanslı doğuyor.

Şans imkanların olmasıdır. Ama asıl başarı, istemek, ilgi duymak, eskilerin deyimi ile sebat etmekle mümkündür.

 

[Sercan]

@fide Allah rahmet eylesin.

 

[Sercan]

İnsan elindekileri kanıksadığından kıymetinin farkında olmuyor.

Her şeyden önce bize sağlıklı yaşamak gibi bir imkan lütfedilmiş.

Elin ayağın tutuyor, hasılı, her bir hücren–atomun kendi işini yapıyor.

Bundan sonrası fitne-fesat.

Falancanın arabası var, filancanın katı var, öbürü zaten çok iyi bir ülkede doğmuş.

Dikkat ederseniz bunların hepsi kişinin müdahale etme şansı olmayan şeyler. Yani kendinden başka herkesi suçlayabileceği konforlu bir alan.

Dünya Savaşı’nın göbeğinde gençlik yaşıyor da olabilirdik...

Üstümüze düşen sorumluluk ne ve biz buna ne kadar sahip çıkabiliyoruz? Ona bakmak lazım.

 

[rsimsek]

Tabi ki her şey çalışma ile beklenmeli. Babadan, atadan sirayet edenler daha şanslı olanlar. Verilen, nasip olanın kıymetini bilip şükrünü etmek lazım.
Neticede musallada yatanı görünce, atım, katım var diyenin meğer hiç bir şeyi yokmuştu da farkında değildi diyorum. Her bir şey emanet, akıl dahil, bilene!

 

[Dede]

Her merakımın sonucu temiz bir sopayla biterdi.Eğer hasarsız merak giderdiysem azarla geçiştirilirdi.
Taa ki Ustamla tanışıncaya kadar.
Ondan sonra da nakdi sıkıntılar hiç yakamı bırakmadı.Şimdilerde de yaşlılık kapıya dayandı. Gözler görmüyor, kalp tekliyor, koltukta fazla oturunca siyatiklerime vuruyor vs vs...
Demekki kader ve şans birlikte olunca bişeylerin üzerinde yol katetmek daha kolay oluyor.
Benim yeğen de bu çocuk gibi kırıp dağıtarak başlayanlardan.
Hatırı sayılır bir endüstriyel çözüm merkezi war şimdi.

Ben ise halen meraklarımın peşinden koşuyorum. Şu yada bu hangisi denk gelirse.

Fakat yanıma gelen stajyerlerde hiç merak görememek beni üzüyor.
Meraklarını kamçılama çalışmalarımda pek işe yarar değil.

Yetiştirmeyi bilgi aktarmayı seviyorum da almak isteyen yok.

 

[çaycı]

Sanırım biraz erken doğmuşuz. Babam (Allah rahmet eylesin) çiftçi, annem ev hanımı. Haliyle köyde doğdum, büyüdüm.
Merak ve nasıl sorusu benim en büyük gücüm oldu. Meslek lisesindeki öğretmenime teneffüste çayı sigarayı zehir ettiğim çok oldu.
Uzun lafın kısası merak ve istek olunca, bir şekilde insan bilgiye ulaşıyor. Etrafında (forum da olabilir akademik topluluk da) benzer zevklere/bilgiye/ilgiye sahip insanlar buluyor.

Allah rahmet eylesin

 

[çaycı]

İnsan elindekileri kanıksadığından kıymetinin farkında olmuyor.

Her şeyden önce bize sağlıklı yaşamak gibi bir imkan lütfedilmiş.

Elin ayağın tutuyor, hasılı, her bir hücren–atomun kendi işini yapıyor.

Bundan sonrası fitne-fesat.

Falancanın arabası var, filancanın katı var, öbürü zaten çok iyi bir ülkede doğmuş.

Dikkat ederseniz bunların hepsi kişinin müdahale etme şansı olmayan şeyler. Yani kendinden başka herkesi suçlayabileceği konforlu bir alan.

Dünya Savaşı’nın göbeğinde gençlik yaşıyor da olabilirdik...

Üstümüze düşen sorumluluk ne ve biz buna ne kadar sahip çıkabiliyoruz? Ona bakmak lazım.

Ya aslında ortalığı karıştırmamak için açık yazmak istemedim ama kapalı yazmaya çalışınca alakasız bir anlam çıkmış. Üç kuruşluk dünyada başkasının varlığına imrenen biri gibi görünmek istemem o yüzden işin aslı şu; Lise zamanlarımız ve biraz sonrasında üniversite sınavı için katsayı denen bir şey ortaya çıktı, bu sadece bir hesap yöntemi değil sosyal bir ayrımdı da; gençlerin bir kısmı ülkenin aydınlık geleceğiydi biz de meslek mezunları olarak "diğerleri"ydik (sınıf farkı). Bu video da tam tanımlayamadığım bir şekilde bende o zamanları tetikledi (videodaki şahsı tenzih ediyorum tanımam etmem zaten o yıllarda doğmamıştı bile) olay bundan ibaret. Yoksa tamamen katılıyorum "zenginlik mal çokluğu değil gönül tokluğudur."

 

[fide]

gençlerin bir kısmı ülkenin aydınlık geleceğiydi biz de meslek mezunları olarak "diğerleri"ydik (sınıf farkı)

99 yılı meslek lisesizedelerden biriyim. Mühendis olma hayalim hayal olarak kaldı. Sonrasında toparlama şansım da olmadı. Hasbel kader öğretmen oldum.
Merak ve istek benim lokomotifim oldu.

 

[Sercan]

Yazmayayım dedim ama mecburiyet doğdu.

Baştan belirteyim arabeskten nefret ederim.

İşçi bir ailenin çocuğuyum. İlkokulun ilk gününe dair hatırladığım, annem yevmiyesini kesmesinler diye beni bahçe kapısında bırakıp işe gitmişti. Ben de annelerine ağlayan çocukların arasından geçip sınıfıma gitmiştim.

Ben de Şişli Teknik Lisesi Motor Bölümü mezunuyum.

Normal bir liseli olsaydım tıp seçecek kadar ÖSS'de derece yaptım.

Yazan üyelerin çoğunun bileceği üzere katsayı sebebiyle Mühendislik Fakültesi'ni seçemedim. Öyle ki motor bölümü mezunu olmama rağmen makine ya da uçak motor mühendisliğine bile almadılar. Sadece Dokuz Eylül Üniversitesi Motor Öğretmenliği bölümüne girebiliyordum. Onu da ben istemedim.


---

Biraz da şanslıydım, ortaokul çağlarımda iflas etmiş bir profesörle tanıştım.

İTÜ Elektronik Yüksek Mühendisi, TÜBİTAK bursuyla ABD’ye gitmiş ve doktora sonrası profesör unvanını alıp 15 yıl orada kaldıktan sonra dönmüş.

Döndüğünde dokuz fabrikayı aynı anda çalıştıracak kadar ticareti olmuş ama dediğim gibi batmış.

Onun yanında çırak olma fırsatım da onun batış dönemine denk gelmemle oldu.

Velhasıl, neredeyse 30 yıldır hala çırağıyım.

CERN'de gözlemci dahi yapan bu hocamızın yanında, HHO’da yıllarca F-16 modernizasyon ekibinin hocalarıyla, birçok üniversitenin laboratuvarlarında çalışma fırsatım oldu. Bir süre sonra Hürriyet Grubu’nda donanım editörlüğü yaptım. Oradan da yazılıma bulaştım, elektronik hobi olarak kaldı.

Ben doğduğum günden beri mücadele içindeyim.

İşin garibi, bugün bile bana bu zulmü yapan insanların çocuklarının iyiliği için çalışıyorum.

Onlar zulmetmek için yaptılar, ben Allah rızası için yapıyorum. Onlar —buradaki üyelerin paylaşımlarından da görüldüğü üzere— zalim oldular. Bizler Allah rızasına talip olanlarız.

Allah herkesin çarşına göre pazar versin...

Bazen biraz agrasif oluyorum ama bu politika merakımdan değil. Benim için şimdi gençlere sahip çıkıp onları motive etme zamanı. Hepiniz hakkınızı helal ediniz.